Πάντειος Σχολή

Ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Αθήνας, του οποίου ο πρώην πλήρης τίτλος ήταν Πάντειος Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Ιδρύθηκε σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του εθνικού ευεργέτη Αλεξάνδρου Πάντου, πολιτευτή από το Βόλο, ο οποίος άφησε όλη του την περιουσία για την ίδρυση της σχολής. Η σχολή συγχωνεύτηκε με μια άλλη, που είχε ιδρυθεί από το ιδιωτικό σωματείο Εκπαιδευτική Αναγέννησις, και άρχισε να λειτουργεί από το έτος 1932. Εκτελεστής της διαθήκης του Αλ. Πάντου ήταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Η Π.Σ., με τη νέα της μορφή, διευθυνόταν από εξαμελή επιτροπή, που την αποτελούσαν ο υπουργός Παιδείας ως πρόεδρος, ένας αντιπρόσωπος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, ένας αντιπρόσωπος του Συμβουλίου Επικρατείας και τρεις σύμβουλοι. Πρώτος διευθυντής της Σχολής διετέλεσε ο Γ. Φραγκούδης. Τα μαθήματα που διδάσκονταν τότε χωρίζονταν σε πέντε κλάδους: πολιτική, δίκαιο, οικονομικές επιστήμες, κοινωνιολογία και εγκληματολογία, σωφρονιστική και δημοσιογραφία, γεωγραφία και φιλοσοφία. Στις 2 Οκτωβρίου 1937, η Π.Σ. χαρακτηρίστηκε ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης με μορφή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου. Είναι ισότιμη με τις πανεπιστημιακές σχολές και η φοίτηση σ’ αυτήν είναι τετραετής. Οι απόφοιτοί της μπορούν να καταλάβουν οποιαδήποτε διοικητική θέση σε δημόσια υπηρεσία. Τα μαθήματα που διδάσκονται σήμερα στην Π.Σ. είναι 17 και διακρίνονται σε τρεις ομάδες: ιστορικοφιλοσοφικά, νομικά και οικονομικά. Η διοίκηση της Σχολής ασκείται τώρα από εξαμελή σύγκλητο, που αποτελείται από έξι τακτικούς καθηγητές, από τους οποίους εκλέγεται ο πρύτανης, κάθε δύο χρόνια. Με το διάταγμα του 1951, απονεμήθηκαν στον πρύτανη και στη Σύγκλητο της Σχολής αντίστοιχα όλες οι αρμοδιότητες και οι εξουσίες του πρύτανη και της Συγκλήτου της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Πρώτος πρύτανης της Σχολής, από το 1951 που καθιερώθηκε ο θεσμός της πρυτανείας, ανακηρύχθηκε ο Μ. Στασινόπουλος (1951-58). Το 1989 η Π.Σ. μετονομάστηκε σε Πάντειο Πανεπιστήμιο.